"Ik ben alles dat was, dat is
en dat zal zijn; niemand heeft
ooit mijn sluier gelicht."
Een situatie op het werk met de oudercommissie zit me dwars. Ook vandaag, op zaterdag, voel ik het in m’n maag tijdens de gota. Ik kan maar aan weinig anders denken. Waarom kan ik niet ontspannen? Waarom ben ik er zo mee bezig en kan ik het niet loslaten? Misschien dat de gota vandaag me iets kan laten zien over wat er aan de hand is?
Een tijd geleden is er een grote, zieke lindeboom geveld. Ik was er niet bij, helaas, want zo`n kolos had ik wel willen zien omvallen. Nu sta ik bij een enorme kuil. Ik zie de forse stronk van deze boom met een wirwar aan hele dikke wortels die diep de grond in gaan.
Vandaag heb ik de hele dag met Reginald opgetrokken. Eerst bij Vitaliteit om daar samen de heggen te snoeien en in de middag bij het Heliconiaveld. Daar bestond de gota uit het neerleggen van stapelstenen om daarmee een leuke afscheiding te maken tussen het basaltsplit en het perk met planten ernaast.
Op deze zaterdag begin ik op het Heliconiaveld. Harold is er al. We kletsen zo een beetje over de gota van vandaag en we bekijken de omgeving waar we vandaag zullen vertoeven. In korte tijd breidt het groepje zich uit tot we met z’n zevenen zijn. Het zijn allemaal mannen. Ik merk dat ik dat prettig vind.
Vandaag ben ik later dan gebruikelijk naar de Pauwekroon gekomen. De zon schijnt volop, het is een heerlijke nazomerdag. Ik ben al een hele poos snipverkouden en grieperig. Ik barst zogezegd niet bepaald van de energie. Aan de ene kant voel ik de behoefte om vandaag rustig aan te doen, aan de andere kant weet ik dat het de lila energie is die het tempo voor mij zou kunnen bepalen.